Studnia Jakuba

Studnia Jakuba

To materiał edukacyjny dla dzieci i młodzieży. Uczy cierpliwości i zręczności, doskonali koncentrację uwagi. Składa się z 60 drewnianych drążków w sześciu kolorach o średnicy 10 mm i długości 180 mm oraz jednej drewnianej kostki z kolorowymi ściankami. Drążki służą do układania liter, cyfr, znaków, figur geometrycznych. Można je segregować według koloru; można tworzyć sekwencje i szeregi. Umożliwiają one też tworzenie wielu własnych gier poprzez zliczanie lub przyporządkowywanie kolorom wartości. Studnia Jakuba jest doskonałym materiałem do zabaw: układania drążków jeden na drugim, budowania własnych konstrukcji, wystukiwania rytmów i wielu innych.

Przykład 1. Budowanie Studni Jakuba

Uczestnicy zabawy, (co najmniej dwóch graczy) otrzymują równe ilości drążków, następnie rzucają po kolei kostką i układając drążki budują Studnię, tak, aby nie zburzyć jej konstrukcji. W przypadku, jeśli któremuś z graczy spadną drążki ze studni zabiera wszystkie, które dotknęły podłoża. Wygrywa ten, który pierwszy pozbędzie się swoich drążków. Pozostali uczestnicy zabawy zliczają drążki, które im pozostały i sumują nadane drążkom wartości, np.: czerwony 10 pkt., niebieski 8 pkt., fioletowy 6 pkt., zielony 4 pkt., pomarańczowy 2 pkt., żółty 1 pkt.

Przykład 2. Odszukiwanie figur geometrycznych 

Dziecko otrzymuje kartkę z wzorem do odtworzenia. Po ułożeniu wzoru odnajduje jak najwięcej figur geometrycznych, nazywa je i wskazuje części wspólne.

Przykład 3. Odtwarzanie kształtów

Dziecko otrzymuje kartkę z narysowanymi cyframi, literami lub znakami. Zadanie polega na ich odtworzeniu.

Przykład 4. Poprawianie wzorów

Dziecko otrzymuje kartkę z błędnie narysowanym wzorem. Zadanie polega na odtworzeniu wzoru przy pomocy drążków, eliminując występujące w nim błędy.

Przykład 5. Rozbudowywanie wzorów

Na bazie prostej figury geometrycznej dziecko tworzy układankę przedstawiającą konkretny przedmiot.

Dlaczego właśnie Zabawy Twórcze?

W dzieciństwie występują tzw. fazy wrażliwości, w których dzieci są szczególnie podatne na określone czynniki charakterystyczne dla rozwoju ogólnego i psychicznego. Lecz ta szczególna wrażliwość dzieci na optymalny rozwój jakiejś bardzo prostej zdolności lub jakiegoś aspektu ich osobowości wygasa bezpowrotnie. Lena i Borys Nikitinowie poddali badaniom ponad 5 000 dzieci i udowodnili naukowo tezę Marii Montessori o bezpowrotnym wygaśnięciu możliwości wykorzystania efektywnego rozwoju zdolności dziecka. Tym samym potwierdzili oni prawdziwość starego przysłowia, "Czego się Jaś nie nauczył, tego Jan nie będzie umiał". Ogromna szkoda, jeżeli rodzice, nauczyciele i wychowawcy nie dopilnują właściwego czasu, przekreślając bezpowrotnie tę niepowtarzalną szansę efektywnego rozwoju zdolności dziecka.